หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

ได้รู้มากกว่าที่เคยรู้

          ตอนแรกที่มาที่นี่เพราะอยากปฏิบัติธรรมเนื่องจากความเครียด  เพราะเคยบอกแม่ว่าสอบเข้าทำงานเสร็จแล้วจะไปหาที่ปฏิบัติธรรม  แม่เลยพามาที่นี่  ซึ่งในวันที่มาเห็นเด็กมัธยมเดินไปเดินมาเยอะมากในใจก็เริ่มกังวลแล้วว่าจะเป็นค่ายปฏิบัติธรรมที่แสนน่าเบื่อและไม่ได้อะไรเลยเหมือนที่อื่นไหม  แต่ไหนๆ ก็มาแล้วก็ลองดูหน่อยแล้วกัน

          ในช่วงแรกๆ นี้ต้องใช้ความอดทนสูงมากเนื่องจากผมก็อายุ 24 แล้ว  แต่ต้องมาทำอะไรเหมือนเด็ก  พออดทนได้ 2 วันก็เริ่มรู้ว่าเรานิ่งขึ้นความเครียดที่มีหายไปหมดเลย  สมองโล่ง  เบาสบาย  และยิ่งไปกว่าการคลายเครียดยังได้รู้ว่าการนั่งสมาธิภาวนาเป็นการทำให้เราได้บุญมากกว่าการทำบุญแบบอื่น  ได้รู้อีกว่าศาสนาพุทธมีอะไรมากกว่าที่เราเคยรู้ทำให้สามารถปฏิบัติให้ถูกตามที่พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนเอาไว้  และการมาที่นี่ทำให้เรารู้จักบาปกับบุญ  นรกและสวรรค์  ทำให้กลัวการทำบาปและไม่กล้าทำบาปเพราะปัจจุบันคนส่วนมากไม่กลัวต่อบาปทำให้ไปเบียดเบียนผู้อื่นทั้งทางทรัพย์สินและชีวิต  สุดท้ายนี้ผมขอขอบพระคุณบิดาและมารดาที่ให้ชีวิตผมมาและขอบพระคุณวิทยากรทุกท่านที่ทำให้ผมรู้จักพระพุทธศาสนามากขึ้นและได้ทำสมาธิที่ถูกต้องครับ

จงพุฒิ  สิงห์คา (ผู้อบรมสมทบ)
จ.อุบลราชธานี

ปฏิบัติธรรมเพื่อลูก

          สาเหตุที่ผมเข้าฝึกอบรมครั้งนี้  ก็เพราะเมื่อวันที่ 13 ม.ค. 60 ที่ผ่านมาผมได้สูญเสียลูกชายคนกลางไปด้วยอุบัติเหตุซึ่งการสูญเสียในครั้งนี้มีอะไรบางเรื่องที่ผมคาใจกับตำรวจอยู่มากจนถึงกับคิดที่จะฆ่าเขาด้วยเนื่องจากทางกฎหมายผมไม่สามารถเอาเรื่องเขาได้  แต่ก็มาคิดทบทวนอีกทีก็เลยมาลองชั่งน้ำหนักดูว่าถ้าฆ่าเขาลูกเราที่ตายไปเขาจะเป็นสาเหตุให้เราทำบาป  ก็กลัวว่ากรรมจะตกถึงเขาผมก็เลยพยายามเปลี่ยนแนวความคิดและหันมาปฏิบัติธรรมเพื่ออุทิศบุญกุศลให้กับลูก  ซึ่งก่อนหน้านี้ผมก็สนใจธรรมะอยู่บ้างแต่ไม่ถึงกับลงมือปฏิบัติจนกระทั่งลูกชายได้เสียชีวิต  และอยากให้เขาได้ไปเกิดในที่ๆ ดี ก็เลยมาลงมือปฏิบัติธรรม  เพราะผมเคยรู้มาว่าการทำสมาธิจะได้บุญเยอะเป็นเพราะผมรักลูกมากถึงได้เริ่มปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง และที่สำคัญกว่านั้นก็เป็นเพราะลูกถึงทำให้ผมตั้งใจปฏิบัติธรรม  และจะปฏิบัติไปตลอดชีวิต  ผมเชื่อว่านี่คืออานิสงส์ของลูกที่ทำให้พ่อได้มาปฏิบัติธรรม  และผมขอขอบคุณครูบาอาจารย์ทุกๆ ท่านที่ให้คำแนะนำในการทำสมาธิสวดมนต์  ขอบอกได้เลยครับว่าการมาทำสมาธิที่นี่จิตสงบได้เร็วมาก  และจะนำไปปฏิบัติต่อที่บ้านเพื่ออุทิศให้ลูกและเพื่อให้ตัวเองและคนในครอบครัวได้พ้นจากความทุกข์จากการสูญเสียในครั้งนี้  ผมจะพยายามทำความดีเพื่อลูกที่จากไปและเพื่อคนที่ยังอยู่  ขอขอบพระคุณครูบาอาจารย์ทุกท่านมากครับ

          ครั้งที่ 2  แล้วครับที่มายังที่นี่  เพราะเหมือนบ้านที่อบอุ่นและเป็นที่ๆ เปิดทางสว่างให้เราได้พบกับธรรมะที่แท้จริงของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อนำไปปฏิบัติในเวลาที่เราต้องเจอกับปัญหาและอุปสรรคต่างๆ ในชีวิต  ขอขอบคุณ ดร.ดาราวรรณ  และทีมงานเป็นอย่างสูงที่จัดอบรมในครั้งนี้

          สำหรับประสบการณ์ที่นี่สำหรับผมแล้วคุ้มค่ามากโดยเฉพาะการทำสมาธิและหลักการที่นำไปฝึกต่อที่บ้าน  ต้องขอบอกก่อนครับว่าที่มาที่นี่เพราะต้องการมีครูบาอาจารย์เพื่อจะได้ปฏิบัติได้อย่างถูกต้องและก็ไม่ผิดหวังเลย  เพราะครูอาจารย์ทุกท่านสอนด้วยเหตุด้วยผลไม่สอนให้เรางมงาย

          สำหรับประโยชน์ของการทำสมาธิที่เห็นได้ชัดๆ ก็คือหลังจากที่กลับจากการอบรมครั้งแรกไปแล้วนั้น  เวลาทำงานผมจะใช้สมาธิจุดจ้องตั้งมั่นอยู่กับงานพอเวลางานมีปัญหาหรือเราไม่รู้จะทำต่ออย่างไร  เราก็จุดจ้องจดจ่อด้วยสมาธิและยังทำงานไปเรื่อยๆ อยู่ๆ ปัญหาตรงนั้นมันก็คลี่คลายไปเองโดยที่เราไม่ต้องไปทำอะไรกับมันมากมาย  นี่คือความมหัศจรรย์ของสมาธิ  ผมจะพยายามฝึกปฏิบัติต่อไปจะไม่หยุดเพราะนึ่คือหนทางแห่งการดับทุกข์ที่แท้จริง  ถ้าหากว่าวันหนึ่งเราจะต้องเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายอย่างที่สุดเราจะรู้เลยว่าต่อให้มีเงินทองมากมายแค่ไหนก็ไม่สามารถช่วยอะไรเราได้  นอกจากธรรมะเพียงเท่านั้น

จักกิตร์  จิตต์กระโทก (ผู้อบรมสมทบ)
จ.นครราชสีมา

ดูคล้ายๆ กันแต่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

          ความรู้สึกที่สัมผัสได้เลยหลังจากเข้ามาเหยียบที่นี่คือ  เงียบสงบและแฝงไปด้วยความทรมาน  แน่นอนว่าการปฏิบัติสิ่งที่ผิดไปจากกิจวัตรประจำวันของเราทุกวันมันต้องโคตรน่าเบื่อมากๆ วิ่งจอกกิ้งตอนเช้า  กับเดินจงกรมตอนเช้ามันต่างกันสิ้นเชิงเลย  วิ่งตอนเช้าใส่หูฟังเพลง  เดินจงกรมตอนเช้าฟังธรรมะอันต่างกันมาก  แต่ความคล้ายๆ กันมีไม่กี่อย่างคือ  โล่งใจ  สบายใจ  กิจวัตรอีกอย่างคือ  นั่งสมาธิ  ปกติจะนอนยืดตัวไปท่านู้นท่านี้นอนเล่นโทรศัพท์  สบายใจ  แต่นี่นั่งสมาธิทั้งปวดทั้งเมื่อย  หลับเหมือนกันแต่ความรู้สึกต่างกันมาก  แต่แปลกตรงที่ว่า  ตอนสติเราจะค่อยๆ หายไปจนวูบหลับแต่นั่งสมาธิเราหลับแต่สติเรายังอยู่แถมเพิ่มสติให้นานขึ้นด้วยซ้ำ  ตัวเราจะเริ่มเบาๆ ไม่ฟุ้งซ่านไม่เหมือนกัญชาที่ตัวเราจะเบาเหมือนกันแต่โคตรฟุ้งซ่าน  ง่ายๆ ก็ลอยแหละครับ  จริงๆ เข้าค่ายฝึกจิตก็เหมือนเราเลิกเรียนวันศุกร์แล้วไปเที่ยววันหยุดกับเพื่อนแหละครับ  แต่ฝึกกิเลสไม่ใช่ฝึกจิต  แต่ค่ายฝึกจิตเราไม่ได้อยู่บ้านเรามากับเพื่อนเราไม่ได้ฝึกกิเลสเราฝึกทำลายกิเลส  นั้นแหละ  ข้อแตกต่างที่คล้ายๆ กัน  ถือว่าได้เยอะมากเลยทีเดียวจากวัดนี้

พรรณธกร  อุดม (ผู้อบรมสมทบ)
มหาวิทยาลัยบูรพา

มุมมองต่อปัญหาต่างไป

          มีความรู้  ความเข้าใจ  ในการปฏิบัติธรรมมากขึ้น  ทำให้อยากมีความตั้งใจนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน  ซึ่งในระหว่างที่ปฏิบัติธรรมอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้  มีความรู้สึกผ่อนคลาย  มีพลังชีวิตเพิ่มมากขึ้น  การมองปัญหาต่างจากก่อนเข้ารับการอบรม  เช่น  เมื่อมีปัญหาก็จะมีความรู้สึกว่า  มันวุ่นวาย  หนักใจ  กลุ้มใจ  หลังจากอบรมแล้ว  เมื่อกลับไปคิดปัญหาเดิม  มีความรู้สึกว่า  เมื่อเรามีสติมากขึ้น  ปัญหามันก็ไม่ทำให้เราร้อนรนกับมันเหมือนก่อน  มีแต่ความนิ่งขึ้น

ภัทรพงษ์พันธ์  บัวขาวงศ์ภูธร (ผู้อบรมสมทบ)

เจอแล้ว..กุญแจไขปัญหาชีวิต

          กระผมได้มีโอกาสเข้าร่วมพัฒนาจิต  คุณธรรม  จริยธรรม  นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีในชีวิต  ผมมีอาชีพเป็นวิศวกรเขียนแบบประจำโรงงานที่ จ.สระบุรี  ช่วงเวลาที่ได้ทำงานมาเป็นเวลากว่าสิบปีจะมีวงจรชีวิตแบบเดิมเหมือนเดิมตามกาลเวลาที่ผ่านมาคือเช้าทำงาน  เลิกงานก็ไปหาเพื่อนๆ สังสรรค์  ตกดึกก็เข้าบ้านพัก  ช่วงเวลาวันหยุดก็ออกเดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัดเป็นส่วนใหญ่  บางครั้งก็จะกลับบ้านบ้างเป็นครั้งคราว  พ่อกับแม่อยู่จังหวัดสมุทรปราการ  ซึ่งทุกๆ ครั้งได้เดินทางหรือออกไปเที่ยงต่างจังหวัดบ่อยจิตใจจะพะวงอยู่กับการถามตัวเองว่าทำไมเราไม่กลับไปอยู่บ้านบ้าง  ไปอยู่เฉยๆ ให้แม่เห็นหน้าก็ยังดี  การดำเนินชีวิตแบบนี้เป็นไปอย่างไม่มีหลักเลื่อนลอย  กินเที่ยวไปวันๆ ในส่วนงานที่ทำก็ถือว่าเหมาะสมกับรายได้เพราะแบ่งให้แม่ทุกๆ เดือนแต่ไม่มาก  ในจิตใต้สำนึกแล้วจากรายจ่ายที่ใช้จ่ายอยู่อย่างฟุ่มเฟือยทำให้ไม่สามารถเก็บเงินเพื่อจะทำฝันของคนที่บ้านให้สำเร็จ  จนเวลาล่วงเลยผ่านมาหลายปี  ทำเหมือนจะไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง  จิตใจก็ว้าวุ่นคอยคิดแต่เรื่องเดิมๆ และจะคิดทุกครั้งที่เดินทางกลับออกจากบ้านที่สมุทรปราการ  เพื่อมาทำงานที่สระบุรี  และจากการกินเที่ยวก็เริ่มคิดถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึงและหวนคืนกลับไปคิดถึงเรื่องในเวลาที่ผ่านมาว่าตอนนั้นทำไมไม่ทำ  จนกลายเป็นเรื่องราวที่เก็บเอามาคิดเป็นเรื่องประจำวัน  ว่างเมื่อไรคิดเมื่อนั้น  คือก็รู้อยู่คิดแล้วมันไม่ได้อะไร  เมื่อได้มาปฏิบัติธรรมที่วัดวะภูแก้ว  จากการที่ได้นั่งทำสมาธิเหมือนได้เจอกุญแจเพื่อนำไปใช้ไขปัญหาและวิธีคิดปฏิบัติตนเองใหม่  ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิตและนำกลับไปปฏิบัติปรับใช้ในชีวิตเพื่อการเดินทางของชีวิตที่ถูกต้อง

เฉลิมศักดิ์  ศรีนวลจันทร์ (ผู้อบรมสมทบ)
จ.สระบุรี