Home เรื่องเล่าตอนเข้าค่าย ประสบการณ์ ของ นักเรียนจาก โรงเรียนชุมพวงศึกษา และ โรงเรียนโตนดพิทยาคม ที่เข้าค่ายอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ระหว่างวันที่ 29 กรกฎาคม - 2 สิงหาคม 2559
ประสบการณ์ ของ นักเรียนจาก โรงเรียนชุมพวงศึกษา และ โรงเรียนโตนดพิทยาคม ที่เข้าค่ายอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ระหว่างวันที่ 29 กรกฎาคม - 2 สิงหาคม 2559
Sunday, 11 December 2016 03:04

ศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ  วัดวะภูแก้ว
 

 
 เพิ่งรู้ว่าคิดผิด


การปฏิบัติสมาธิ  สวดมนต์ ช่วงแรก ๆ  ไม่ชอบเพราะมันเมื่อยทรมานมาก   แต่ถ้าลองตั้งใจจริง ๆ ฉันทำได้  แล้วได้เป็นแชมป์  1 ยก  ตอนที่นึกถึงพระคุณพ่อแม่   ฉันน้ำตาตกเลยเพราะไม่ได้อยู่กับพ่อ แม่    พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ฉันอายุได้ 3 ขวบ   ฉันมาอยู่กับย่า  พ่อแม่มีฉันอยู่ในท้องตอนแม่อายุได้  14  พ่ออายุ 17   ย่าจึงคอยบอกตลอดเวลาว่าอย่าเป็นแบบแม่   ตอนแรกฉันมีความรู้สึกเกลียดแม่เพราะตอนเด็กแม่ทิ้งฉัน   แต่ตอนโต  แม่จะมาเอาฉันไปอยู่ด้วย   ฉันรู้ว่าฉันคิดผิดก็ตอนที่ได้มาที่นี่   ต่อไปฉันจะไม่เกลียดพ่อแม่  และผู้มีพระคุณ  ขอบคุณวัดวะภูแก้วที่ทำให้ฉันคิดได้

 

นางสาวอรทัย  เกยกลาง
 โรงเรียนโตนดพิทยาคม  ชั้น ม.4/1
 
 
 
 
 
ดีใจที่เห็นหนทางช่วยพ่อ

 


ก่อนที่ฉันจะมา "เข้าค่ายอบรมพัฒนาจิต"  ที่วัดวะภูแก้ว  ได้รับข่าวที่ให้น้ำตาไหล  แม่โทรมาบอกยายว่า  พ่อเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคตับที่พ่อเป็นอยู่  หมอบอกว่าพ่อจะอยู่ได้ไม่ถึง 2 เดือน  พอได้ยินอย่างนั้นก็น้ำตาไหลเลย   ภาพที่เคยทำให้พ่อเสียใจก็ปรากฏขึ้นมา  นอนร้องไห้ทั้งคืนเสียใจมาก  ไม่รู้จะทำอย่างไรดี   ตาเลยบอกว่าจะพาไปเยี่ยมพ่อ   หนูดีใจมาก   พอไปถึงเห็นพ่อแล้วน้ำตาไหลอีกครั้ง   ตอนเจอกันครั้งสุดท้ายพ่อไม่เป็นอย่างนี้   พอใกล้จะกลับก็ล้างเท้าให้ท่านและกราบเท้าท่านและขอโทษท่าน  น้ำตาไหลจนตาแดง   แล้วก็กลับบ้าน
 
ตอนที่หนูได้มาที่วัดวะภูแก้ว วันที่ 1, 2, 3  หนูได้นั่งสมาธิและนึกถึงพ่อและแม่ตลอดเวลาในการนั่งสมาธิ  วันที่ 4 อาจารย์ดาราวรรณ ได้ให้เขียนคำถาม  เลยเขียนถามครูว่า  หนูจะทำอย่างไรให้พ่อหายป่วย  ครูได้บอกว่าให้หนูตั้งจิตภาวนาให้พ่อ  และแนะนำให้พ่ออธิษฐานจิตบวช  พอหนูได้ยิน หนูก็ดีใจที่มีทางช่วยพ่อ
 
ต่อจากนี้ไป หนูจะไม่ทำให้พ่อเสียใจอีกแล้ว  จะตั้งจิตภาวนาให้พ่อทุกวันและจะบอกให้พ่อบวชเพื่อให้หายป่วยตามที่ครูบอกค่ะ  และสุดท้ายนี้ขอฝากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคน อยากให้นั่งสมาธิกัน  นั่งไปเถอะค่ะ  ถึงจะไม่ได้แชมป์ก็ตาม  อย่าแข่งกับคนอื่น  ควรแข่งกับใจเราเอง

 

นางสาวจิรัฐติกาล  ชำนิพันธ์
 โรงเรียนชุมพวงศึกษา  ชั้น ม.4/2

 
 

 


 
 

จากใจลูกกรรมกร

 

การมาวัดครั้งนี้ทำให้เด็กหญิงคนนี้ที่ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของผู้เป็นแม่   ชอบทำให้ท่านเสียใจ  พ่อชอบถามเวลาทำการบ้าน   แม่ก็ชอบเรียกให้กินข้าว เวลาทำการบ้าน  ในความรู้สึก  ตอนนั้นเราอยากรู้ว่าทำไมต้องพูดหลาย ๆ ครั้ง  รู้ไหมมันน่ารำคาญ  ไม่เคยทำอะไรให้แม่ภูมิใจเลย   ก็มีแต่เกรดเฉลี่ยการเรียนที่ทำให้แม่ภูมิใจ  อย่างอื่นก็อยากจะทำให้แม่พ่อใจอยู่หรอกนะ  แต่ทำไงได้ละ   มันกลายเป็นสันดานไปแล้ว  ไปโรงเรียนไม่เคยไหว้ท่าน ข้าวไม่เคยหามาให้ท่านกิน  ซื้อของมาก็กินคนเดียวจนอิ่ม เหลือค่อยให้แม่กับพ่อกินต่อ   แต่ไม่ใช่เพราะแม่ไม่สอนหรอกนะ   แม่ถามว่าโตขึ้นจะอาศัยคอยเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ได้ไหม   แม่ถามเสมอ  แล้วก็ตอบอย่างมั่นใจว่า  "ถ้าไม่เลี้ยง ใครจะเลี้ยง  ถึงหนูจะเป็นเด็กนิสัยไม่ดี แต่หนูไม่เคยคิดจะทิ้งแม่เลยนะ"  แม่ก็ทำได้แค่ยิ้ม   "หนูจ๋า ถึงลูกจะเป็นแค่ลูกกรรมกร แต่แม่กรรมกรคนนี้จะทำให้ลูกของแม่เป็นเจ้าคนนายคนให้เหมือนกับลูกผู้ดีมีเงินให้ได้"

 

ก่อนหน้านั้น 1 อาทิตย์ หนูได้บอกแม่แล้วว่าทางโรงเรียนจะพาไปวัดในวันที่ 29  ถ้าถามว่าเต็มใจไหม  ก็ไม่เต็มใจหรอก   แต่ครูบังคับ  พอมาถึงวัดอยากร้องไห้มาก  คิดถึงแม่  คิดถึงบ้าน  วันแรกก็เป็นอาการนี้แหละ  พอว่าวันที่ 2, 3  เริ่มชิน แต่พอได้ดูวิดีทัศน์  พระท่านเทศน์เรื่องแม่  ใจกลับรู้สึกร้อนรน  อยากกลับไปขอโทษแม่  วัดวะภูแก้วอาจจะทำให้ปวดขา  ทรมาน  แต่สามารถทำให้เด็กหญิงคนนี้มีความคิดที่จะขอโทษพ่อและแม่  การมาวัดครั้งนี้ไม่สูญเปล่าเลยแหละ  ขอบคุณนะค่ะ หนูจะเป็นเด็กดีจะทำให้แม่ภูมิใจให้มากกว่านี้   แม่จ๋า พ่อจ๋า พรุ่งนี้หนูจะกอดแม่นะ  หนูจะหาข้าวให้แม่กินนะ  สัญญาว่าจะค่อย ๆ ปรับตัวให้กลับไปเป็นเด็กดีของแม่  คนที่แม่เคยบอกว่าเลี้ยงง่ายบอกง่าย  ใช้เงินประหยัด ไม่เอาแต่ใจ  สัญญานะแม่ หนูจะพยายาม

 

 

นางสาวสุดารัตน์  สุขสุทธิ์
 โรงเรียนชุมพวงศึกษา  ชั้น ม.4/4
 

 

 


 
 
 

พ่อแม่ลำบากกว่าเรามากนัก
 
สิ่งที่ได้จากการอบรมพัฒนาจิตครั้งนี้ช่วยให้ผมมีสมาธิมากขึ้น  จิตสงบมาก   เข้าถึงพระพุทธศาสนามากขึ้น และผมจะนำสิ่งที่ได้จากการอบรมพัฒนาจิตไปใช้ในชีวิตและจะเป็นเด็กดีของพ่อแม่  และถ้ามีโอกาสได้มาอบรมพัฒนาจิตอีกครั้งก็จะตั้งใจให้ดีกว่าเดิม  ที่นี่ทำให้รู้ว่าการที่เราทำให้พ่อแม่เสียใจ  เสียน้ำตามันผิดและบาปขนาดไหน และยังทำให้รู้ว่ายังมีคนที่ลำบากกว่าอยู่อีกมากมาย  แม่ยังอุ้มท้องเราตั้ง 9 เดือน  และกว่าจะเลี้ยงเรามา  กว่าจะโตมาถึงทุกวันนี้  หากไม่มีพ่อแม่เราเองก็จะไม่มีวันนี้
 

ด.ช.บุญฤทธิ์  โอฐจันทึก
โรงเรียนบ้านห้วยบง ชั้น ม.3

 

 


 
 



 
Last Updated on Sunday, 11 December 2016 03:24
 

ค้นหา (พิมพ์คำที่ต้องการค้นหา แล้วกดปุ่ม Enter)

ร้านจักรวาลอ๊อกซิเย่น

Banner

น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย

Banner

เข้า Facebook ศูนย์พัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ วัดวะภูแก้ว

Banner

แห่เทียนพรรษา 2558

Banner

ฐานิยปูชา 2556

Banner

www.thaniyo.net

Banner

ฐานิยปูชา 2555

Banner

เชิญชม วิดีโอ การแสดงธรรมของ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

Banner

วัดป่าสาลวัน

Banner

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

Banner

palungdham.com

Banner

ฐานิยปูชา 2553

Banner

สำรวจความคิดเห็น

เหตุผล สำคัญที่สุด ในการเข้ารับการอบรมพัฒนาจิต ที่วัดวะภูแก้ว ?
 

แบบสำรวจความคิดเห็น

วัดวะภูแก้วควรปรับปรุงเรื่องใดมากที่สุด
 

แบบสำรวจ

พระสงฆ์ในทัศนะของท่าน ?
 

โปรดแสดงความคิดเห็นของท่านได้ที่สมุดเยี่ยม

Banner