หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

อดทนวันนี้  อนาคตดีแน่ ๆ

          ขอบคุณโชคชะตา  พรหมลิขิต  บุญหรือบาป หรือ อะไรก็ตามที่ได้นำชีวิตเดินทางมาพบกับค่าย ๆ นี้  สารภาพตามตรงค่ะ ว่าตอนแรกรู้สึกอึดอัดมาก  ทรมานกับการนั่งสมาธิมาก  แต่เมื่อได้ลงมือทำ  ได้ลองนั่งรู้สึกว่า  เอ้า! มันทรมานกว่าที่คิด  ยกแรก ๆ แพ้ใจตัวเอง  แพ้ร่างกายตัวเองตลอด  แต่พอยกหลัง ๆ  ลองอดทน  อยากเอาชนะใจตัวเองสักครั้ง  แล้วก็สำเร็จ!  เราทำได้  ถึงไม่ได้แชมป์  ไม่ได้รับรางวัล  แต่ก็นั่งถึงเวลาที่กำหนดได้  ที่สะใจสุดๆ คือ  เอาชนะร่างกายและจิตใจตัวเองได้  และมันยังส่งผลถึงอนาคตว่าเวลาจะทำอะไร  จงนึกถึงความรู้สึกตอนที่นั่งสมาธิว่าเราอดทนแค่ไหน  แต่เราก็ผ่านมาได้  แล้วภูมิใจมากด้วย  ยิ่งยกที่ วันที่ 4  ยกสุดท้ายตอนกลางคืน  นั่งไป   ฟังไป  คิดไป  สำนึกไปถึงพ่อ  แม่ และบุคคลต่างๆ  ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  วิธีแก้ปัญหาต่าง ๆ  มุมมองใหม่ ๆ  วิธีคิดใหม่ ๆ   การใช้ชีวิตได้ชำระจิตใจให้ดียิ่งขึ้น   ได้ประเมินพฤติกรรมของตนเองและอนาคต   หนูจะพยายามทำตัวใหม่  ทำตัวให้ดีขึ้น   ถึงมันจะทำไม่ได้ในเวลาอันรวดเร็ว  แต่ก็จะพยายาม  ถ้าไม่ได้มาค่ายนี้ก็ไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองจะเป็นเช่นไร  จะคิดได้แบบนี้หรือไม่  ขอบคุณ วิทยากร  คุณครู และคนอื่นๆ  ที่มีส่วนร่วมในค่ายนี้โดยเฉพาะหลวงปู่  กราบขอบพระคุณจริง ๆ ค่ะ  ที่ทำให้คิดได้  และกราบขอโทษ หากหนูทำอะไรไม่ดี  ไม่พอใจ และขอโทษแทนบุคคลอื่น ๆ ที่ทำให้คุณครู และวิทยากร อารมณ์เสีย หรือรู้สึกไม่ดี   ขอโทษอีกครั้งจริงๆ ค่ะ  หนูก็หวังให้พวกเขาเหล่านั้นคิดได้บ้างสักนิดก็ยังดี  รวมถึงตัวหนูด้วยค่ะ   ขอบคุณอีกครั้งจริง ๆ ค่ะ  ทุกสิ่งทุกอย่างที่ ได้ทำได้ดู   มันมีอะไรที่ซ่อนไว้ ให้เราได้รู้  ได้ดู ได้คิด  ได้อยู่กับตัวเอง  ขอบคุณค่ะ

นางสาวณัฎฐิยา   เอียการนา
โรงเรียนภู่วิทยา  ชั้น  ม.6/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 22 ธันวาคม  2558

รักที่ไม่มีเงื่อนไข

          หนูเคยคิดว่าแม่หนูไม่เคยรักหนูเลย  เดี๋ยวก็ด่า  เดี๋ยวก็บ่น  พ่อก็เหมือนกัน  แต่ตอนนี้หนูรู้แล้วค่ะว่ารักที่ไม่มีเงื่อนไขมีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละค่ะ  คนที่รักโดยที่ไม่หวังอะไรเลย   เขารักเราแต่เราไม่รักเขา  เขาก็ไม่ว่าอะไรเลย  ไม่ว่าจะทำให้ท่านร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้ง  เสียใจไม่รู้กี่หน   ขอแค่เราเป็นคนดีของสังคม  และใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นก็พอ  พ่อแม่ไม่เคยบอกว่ารักเรา  ไม่เคยพูดว่าถิดถึง  แต่เขาก็อยู่กับเราตลอดชีวิตได้  และเลี้ยงดูโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน   แต่คนที่บอกว่ารักเรา   คนที่บอกว่าคิดถึงเรา   เอาเถอะไม่เกิน 10 ปีหรอกค่ะ  เขาก็ทิ้งเราไปอยู่ดี    นี้หรือคนที่บอกว่ารัก  บอกเราว่าคิดถึง  ขาดเราไม่ได้   ตอนนี้หนูก็ ได้คิดอะไรหลาย ๆ อย่าง จากการมาวัด  ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้หนูคิดได้  กลับไปหนูจะทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุด

นางสาวกัญญานัฐ  อาดมะดัน
โรงเรียนภู่วิทยา  ชั้น  ม.3/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 22 ธันวาคม  2558

มาช้าดีกว่าไม่มา

          ความรู้สึกที่ผมได้มาเข้าค่ายธรรมะการอบรมพัฒนาจิต  ณ วัดวะภูแก้ว  นั้น มันทำให้จิตใจผมสงบขึ้น  ทางค่ายได้มีการฝึกสมาธิ   การฝึกสมาธิก็จะเป็นการฝึกความอดทนของเราไปในตัวด้วย   ถึงผมจะมาทีหลังเพื่อนเพราะผมติดภารกิจของโรงเรียน ช่วยงานทางโรงเรียน  ถึงผมจะมาช้าแต่ผมคิดว่าผมมาช้ายังดีกว่าผมไม่มานะ  เพราะผมมาแล้วมันทำให้ความคิดของผมเปลี่ยนไปทันที   เปลี่ยนแนวคิดของผมที่ว่า ค่ายธรรมะมันต้องน่าเบื่อมาก ๆ เลย  แต่พอได้มาสัมผัสจริงๆ แล้ว กลับเปลี่ยนความคิดเลยทันที  เพราะมันฝึกอะไรให้เราหลาย ๆ อย่าง

          1 ความอดทน
          2  ความสงบของจิตใจ
          3 ควบคุมอารมณ์ได้

          การนั่งสมาธิหรือ  มันทำให้ปวดขาและปวดหลังมากเลยนะ  แต่ผมคิดว่าการนั่งสมาธิมันเป็นการฝึกความอดทนนะ   มันทำให้เรามีความอดทนสูง  ผมบอกได้คำเดียวเลยว่าการที่ผมมาค่ายนี้  มันคุ้มค่ามาก ได้อะไรหลาย ๆ อย่าง จากวิทยากร  ผมบอกเลยว่าใครไม่มาพลาดแล้วครับ  เสียเงินมาค่าย 200  มันคุ้มยิ่งกว่า 200 อีก   ดีกว่าเอาเงินไปซื้อสิ่งเสพติดมาเสพเสียอีก  สิ่งที่ผมชอบที่สุดในค่ายนี้คือการทำวัตรเช้า  วัตรเย็น และการจัดระเบียบของค่ายสะอาด และ บรรยากาศในสถานที่ปฏิบัติธรรมยังดีอีกด้วย

นายเอกภาพ  ฉุดพิมาย
 โรงเรียนภู่วิทยา  ชั้น  ม.6/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 22 ธันวาคม  2558

เพราะขาดสติจึงคิดผิด ๆ

          ข้าพเจ้าเคยเป็นคนที่แย่มากก่อนที่จะมาปฏิบัติธรรม ณ วัดวะภูแก้ว  แห่งนี้  เมื่อรู้ข่าวว่าคุณครูจะพาไปอบรมข้าพเจ้ารู้สึกไม่อยากมาแต่มันเป็นการบังคับ ข้าพเจ้าจึงต้องมา  เมื่อมาวันแรก  ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันน่าเบื่อมาก  วันที่ 2 ข้าพเจ้าก็ยังเบื่อ  ข้าพเจ้าคิดอยู่ในใจว่าจะอะไรกันนักหนา  แต่เมื่อเริ่มเข้าวันที่ 3 ข้าพเจ้ารู้สึกว่า จริง ๆ มันก็ไม่มีอะไรเลวร้าย  ข้าพเจ้าจึงเริ่มทำใจยอมรับสิ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกไม่ชอบคือ  เมื่อเพื่อน ๆ เสียงดัง  เมื่อวิทยากรดุเอามาก ๆ  ข้าพเจ้ารู้สึกไม่ชอบอย่างมาก แต่แทนที่ข้าพเจ้าจะโกรธ จะโทษตัวเองและเพื่อน ๆ  แต่ข้าพเจ้ากลับรู้สึกหงุดหงิดโกรธวิทยากร  แต่มานึก ๆ ดูแล้ว ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ ก็ผิดจริง ๆ  จึงได้แต่อยากจะขอโทษท่านวิทยากรทุก ๆ ท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วย  เพราะข้าพเจ้าขาดสติจึงคิดอะไรที่ผิด ๆ  เมื่อใกล้จะถึงวันออกค่าย  ข้าพเจ้ารู้สึกผูกพันกับคณะวิทยากรเป็นอย่างมาก  อยากจะขอบคุณทุก ๆ ท่านที่เมตตามอบสิ่งดี ๆ ให้หนูและเพื่อน ๆ      5 วันนี้ ข้าพเจ้าไม่รู้สึกเสียดายเวลาเลย  ข้าพเจ้าได้อะไรดี ๆ กลับไปมาก  กลับไปข้าพเจ้าจะนำความรู้และสิ่งที่วิทยากรสอนไปปรับใช้ให้ตัวเองดีขึ้นกว่านี้

นางสาวสโรชา  เสนนอก
โรงเรียนภู่วิทยา  ชั้น  ม.4/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 22 ธันวาคม  2558

หากวันหนึ่งพ่อแม่ จากเราไป...

          จากที่หนูเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเวลาให้พ่อกับแม่เลย ชอบใส่อารมณ์เวลาพูดด้วย  ชอบเอาแต่ใจตัวเอง  ชอบเถียง  เป็นคนชอบวีนใส่ท่านเวลาเหนื่อยๆ กับการเรียน  โดยเฉพาะในตอนที่ใกล้จะสอบ  หนูจะหมกมุ่นอยู่กับหนังสือ  เวลาท่านโทรมาหนูมักจะบอกว่า  หนูไม่ว่าง  ค่อยโทรมาทีหลัง  แต่ต่อไปนี้หนูจะหาเวลาให้ท่าน  จะพูดจากับท่านดี ๆ   เพราะจากที่หนูได้มาอบรมในครั้งนี้  หนูกลัวจะสูญเสียท่านไปเหมือนกับชีวิตของพี่คนหนึ่ง  หนูมีแรงบันดาลใจมาจากการดูวิดีทัศน์เรื่องหนึ่ง  ซึ่งทำให้หนูรู้สึกว่า  ท่านทั้งสองคงทำงานหนักเหมือนดั่ง พ่อและแม่ของพี่วัน   หนูคิดว่าชีวิตของคนมันไม่แน่นอน   หากเราไม่ดีกับท่าน  มัวแต่ทำตัวมีปัญหา  หากว่าวันหนึ่ง พ่อแม่จากเราไป  เราจะมาทำดีกับท่าน มันก็คงจะสายเกินไปแล้ว  สุดท้ายนี้   หนูอยากจะขอโทษที่ทำตัวประพฤติตัวไม่ดีในการมาเข้าค่ายครั้งนี้  แล้วก็ขอขอบคุณคณะครูวิทยากรทุกท่านที่ได้สั่งสอนและอบรมสิ่งดี ๆ ให้ในตลอด 5 วันที่ผ่านมา...  ขอบคุณค่ะ

นางสาวภัทราภรณ์ แก้วภิรมย์
 โรงเรียนภู่วิทยา  ชั้น  ม.5/1
เขียนไว้ ณ วันที่ 22 ธันวาคม  2558