หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
การบูชาบุคคลที่ควรบูชา เป็นมงคลอันสูงสุด
พระเทวทัตปีนขึ้นไปยอดเขาคิชกูฏ ไปกลิ้งก้อนหินลงมาหวังจะให้ทับพระพุทธเจ้าตาย ทีนี้พระองค์รู้วาระจิต ถ้าเทวทัตไม่ได้ทำร้ายเรานิดหนึ่ง วันนี้จะอกแตกตายก่อนที่จะสำนึกผิดได้ พอก้อนแง่หินมันแตกกระเด็นมาท่านก็ยื่นหลังพระบาทไปรับ เทวทัตก็ดีอกดีใจว่าได้ทำร้ายพระพุทธเจ้านิดหนึ่ง แล้วก็ไม่อกแตกตายเพราะฉะนั้นคติของพระองค์นี่ พระองค์ทรงเมตตาสงสารทั้งคนทำดีและทำชั่ว คนทำดีเป็นบุคคลที่น่าอนุโมทนา คนทำชั่วเป็นบุคคลที่น่าสงสาร ถ้าหากว่าเราว่ากล่าวตักเตือนเขาไม่ได้ เราก็แผ่เมตตาให้เขา

เพราะฉะนั้น หลวงพ่อจึงว่า ปูชา จะ ปูชะนียานัง เอตัมมังคะละมุตตะมัง บุคคลผู้ควรบูชาอันดับหนึ่งพระราชามหากษัตริย์ พระบรมวงศานุวงศ์ เพราะท่านเหล่านี้เป็นผู้มีบุญจึงไปเกิดในตระกูลซึ่งเป็นสมมติเทวดา ทีนี้รองลงมาก็ปู่ย่าตายาย บิดามารดา ครูบาอาจารย์ บุคคลเหล่านี้เป็นบุคคลที่ควรเคารพบูชา ใครจะลบหลู่ดูหมิ่นไม่ได้ ถ้าขืนลบหลู่ดูหมิ่นคนทั้งหลายเหล่านี้ มีแต่วิบัติท่าเดียว ไม่มีความเจริญ พยายามดูคนในแง่ดีไว้ อย่าไปดูแต่ในแง่ร้าย เผื่อว่าเราดูคนในแง่ดี ไม่เพ่งโทษในแง่ร้าย มันเป็นผลดีสำหรับเรา

หัดเป็นพระโสดาบัน
เราจะทำอะไร จะพูดอะไร จะคิดอะไร พยายามอย่าให้มันมีความรู้สึกลบหลู่ดูหมิ่นครูบาอาจารย์และคน อื่น มานะความถือตนถือตัวนี่ ภูมิของอรหัตมรรค เป็นตัวตัดขาด มานะความถือตนถือตัวมันเป็นกิเลสละเอียด พอสมควร พระอนาคามีก็ละไม่ขาด โน่น! ต้องภูมิอรหัตมรรคจึงละได้ขาด

พยายามหัดเป็นพระโสดาบัน โส-ตะ-ปัน-นะ แปลว่าผู้ถึงซึ่งการฟัง ใครพูดดีฉันก็ฟังได้ พูดเสียฉันก็ฟังได้ แต่ฉันจะเอาหรือไม่เอาเป็นหน้าที่ของฉันจะพิจารณาโดยเหตุผล โส-ตะ แปลว่า ผู้ฟัง ปัน-นะ แปลว่า ถึงแล้ว ซึ่ง การฟัง รวมความว่า ผู้รับฟัง ไปตรงกับมารยาทของสังคมว่า เคารพมติของผู้พูด ท่านอาจารย์วัน เพื่อนหลวงพ่อ ลูกศิษย์ท่านวิพากษ์วิจารณ์กรรมฐานคณะนั้นกรรมฐานคณะนี้ ท่าน นั่งฟังเฉย พอท่านจะพูดท่านก็ว่า "ทัศนะของเขาเป็นอย่างนั้น ความเห็นของเขาเป็นอย่างนั้น อย่าไปขัดคอ เขา" นี่แสดงว่าท่านผู้นี้รู้แจ้งเห็นจริงในธรรม ถ้าใครพูดมาไม่ถูกหูเรา เราเถียงคอเป็นเอ็น นั่นยังใช้ไม่ได้

พระพ่อ - พระแม่
พระท่านสอนให้เราบำเพ็ญทาน เราก็ทำ แต่ส่วนใหญ่ท่านจะสอนให้เราไปทำทานกับวัด หลวงพ่อจะสอน ให้คนทำทานกับพ่อกับแม่ ถ้าเราไหว้พ่อไหว้แม่ไม่ได้ อย่าไปไหว้พระ มันไม่มีประโยชน์ เราต้องกราบพ่อกราบแม่ เราได้เราจึงไปกราบพระ ถ้าพ่อแม่ของเรายังไม่อิ่ม อย่าไปเที่ยวหาเลี้ยงพระให้อิ่ม ถ้าเราจะเลี้ยงพระให้อิ่มเราต้อง เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ให้อิ่มด้วย ของดีๆ ขนไปให้พระกินหมด ให้พ่อแม่อดอยากนี่ตกนรกกันหมด เพราะฉะนั้นต้องเลี้ยง พ่อเลี้ยงแม่