หลวงพ่อพุธ ฐานิโย Thaniyo.com

วงเวียนแห่งกรรม

          เรื่องมีอยู่ว่า  มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง  มีหน้าที่การงานดี  ฐานะการเงินอยู่ในขั้นร่ำรวย  แต่กลับไร้วาสนาไม่มีแก้วตาดวงใจให้อุ้มชู  ทั้งๆที่แต่งงานอยู่กินกันมาเนิ่นนานหลายปีไม่ว่าจะทำอย่างไร  หรือปรึกษาแพทย์คนไหนก็ไม่ได้ผล  จนทั้งสองเกิดความท้อแท้สิ้นหวัง

        วันหนึ่ง  ทราบข่าวจากพรรคพวกคนรู้จักกันว่า  มีเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งตั้งท้อง   โดยที่ฝ่ายชายไม่ยอมรับผิดชอบก็เลยต้องการเอาเด็กออก  เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดี   สามีภรรยาคู่นี้จึงรีบพากันไปพบเด็กสาวคนนั้น  ด้วยตัดสินใจว่าเมื่ออุ้มลูกตนเองไม่ได้ก็อาศัยอุ้มบุญเถิด   จึงเจรจาขอรับเด็กสาวผู้นั้นมาดูแลจนกว่าเธอจะคลอด   โดยที่เธอจะต้องยกลูกให้เป็นสิทธิ์ขาดแก่พวกเขา   แล้วทั้งสองฝ่ายก็ตกลงกันด้วยดีตามนั้น

         พอถึงกำหนดคลอด  ปรากฏว่าเธอคลอดลูกมาเป็นเด็กชาย   ฝ่ายสามีภรรยาก็รีบจดทะเบียนเป็นบิดามารดาของเด็กทันที   แล้วนำเด็กคนนี้มาเลี้ยงดูอย่างดี   ด้วยความรักและทะนุถนอมเหมือนลูกในอก

          เด็กชายคนนั้นเติบโตขึ้น   ผิวพรรณต่างพ่อต่างแม่ไร้ซึ่งสง่าราศี  ทำอะไรก็ไม่สำเร็จสักอย่าง   ไม่ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน  เกเรไปวันๆ   และมักไปมีเรื่องนอกบ้านเสมอ   ร้อนถึงพ่อแม่ต้องเสียเงินเสียทองไปมากมายกับความประพฤติของลูกชายคนนี้    แต่ด้วยความรักลูกก็จำยอมต้องอดทนกันไป   นับวันฐานะทางการเงินของสองสามีภรรยาแย่ลงเรื่อยๆ  กระทั่งเด็กหนุ่มอายุครบ 18 ปี  ครอบครัวนี้ก็สิ้นเนื้อประดาตัว   หนี้สินมากมาย   จนถึงกับต้องขายบ้านขายช่องเพื่อล้างหนี้

         ต่อมา  ทั้งสองเดินทางไปพบพระรูปหนึ่งที่เก่งทางด้านวิปัสสนากรรมฐานตามคำแนะนำของคนรู้จัก   เพราะอยากรู้เหลือเกินว่าเป็นเวรเป็นกรรมอะไร   ชีวิตถึงตกต่ำเช่นนี้   ทั้งที่เคยอยู่ดีกินดีเจริญรุ่งเรืองมาตลอด  พวกเขาพาลูกชายไปด้วย    ครั้นแล้วเมื่อถึงวัด  หลวงพ่อเห็นสองสามีภรรยาคู่นี้กับลูกชายก็รู้ทันทีว่า   เคยสร้างเวรสร้างกรรมร่วมกันมาในอดีตชาติ  ท่านจึงบอกให้เด็กหนุ่มผู้เป็นลูกออกไปข้างนอกก่อน   แล้วจึงบอกกับสองสามีภรรยาอย่างตรงไปตรงมาว่า

             เมื่อครั้งอดีตชาติ  เด็กหนุ่มผู้นี้มีบุญเกิดมาเป็นเศรษฐีแต่กลับตระหนี่ถี่เหนียว   ไม่ทำบุญสุนทาน  ไม่สวดมนต์ภาวนารักษาศีล  อนึ่งลุ่มหลงในอบายมุขชอบเล่นการพนันดื่มเหล้าเมายาอยู่เป็นนิจ   บุญที่มีติดตัวมาแต่ไม่เคยเติมจึงร่อยหรอหมดลง   เศรษฐีนั้นเมื่อครั้นจะสิ้นอายุขัย  ผลกรรมที่ทำไว้   ส่งผลให้เขาเป็นอัมพาต   แม้แต่จะพูดจาสักเล็กน้อยก็ไม่อาจกระทำได้

            ขณะเดียวกัน   ทั้งสองสามีภรรยาคู่นี้ในอดีตชาติก็เป็นคู่กัน   และเป็นคนใช้ของเศรษฐีผู้นี้   ซึ่งไม่มีลูกหลานสืบสกุล   ในยามที่ต้องการใช้เงินก็หยิบฉวยเอาไปตามใจชอบคงจะคิดเอาเองว่า   พวกตนสมควรได้โดยชอบธรรม   ใช้ส่วนตัวบ้าง   ทำบุญสุนทานบ้าง   เลี้ยงดูเศรษฐีผู้เป็นนายบ้างฯลฯ    เศรษฐีก็ได้แต่นอนดูด้วยความคับแค้นใจตลอดเวลาด้วยว่าตนถูกโกงจนหมดตัว   แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้แม้ขณะจวนสิ้นใจ   จิตก็ยังคิดแค้นอาฆาต   ผูกพยาบาทว่าจะต้องเอาคืนจากสามีภรรยาคู่นี้ให้จงได้

           ครั้นตายดับสิ้นภพสิ้นชาติกันไปแล้ว   ในภพภูมิต่อมาทั้งสองสามีภรรยาก็เกิดมาเป็นคู่บุญคู่กรรมกันอีก    แต่ผลกรรมและแรงอาฆาตแค้นจากชาติที่แล้วก็ทำให้เศรษฐีผู้เคยเป็นนายนั้นตามมาจองเวรทั้งสอง    แม้ตามมาเกิดเป็นลูกเป็นหลานโดยเลือดเนื้อเชื้อไขไม่ได้    ก็ยังไปอาศัยท้องคนอื่นแทน  และด้วยอำนาจวงล้อแห่งกรรม   ทำให้สองสามีภรรยาต้องรับเอาเด็กคนนี้มาเลี้ยงดูจนถึงสิ้นเนื้อประดาตัวเพื่อชดใช้หนี้กรรมที่ได้กระทำต่อกันมาแต่อดีตชาติ

          หลวงพ่อท่านว่า   เมื่อเขาอาฆาตจองเวรและตามมาเอาคืนจนสาสมแก่ใจแล้ว   เขาก็จะไปแล้ว  ณ  ตอนนี้   เขาก็สมใจพอใจแล้ว   อีกไม่นานเขาก็จะไป   เขาจะสิ้นอายุขัยในเร็วๆ นี้

         สองสามีภรรยาได้ฟังดังนั้นก็ร่ำไห้ด้วยความเสียใจทั้งต่อกรรมที่พวกตนได้กระทำครั้งเก่าก่อน   อีกทั้งยังไม่อยากต้องเสียเด็กคนนี้ไป   ถึงแม้จะลำบากยากจนเพียงใดก็ยังรัก  ห่วงใย  และผูกพันกันอยู่มาก

         หลังจากเด็กคนนี้ดับสิ้นอายุขัยจากไปแล้วดังที่หลวงพ่อท่านบอก   ชีวิตความเป็นอยู่ของสามีภรรยาคู่นี้ก็ค่อยๆ ดีขึ้นตามกาลเวลา    แต่ถึงกระนั้น   แม้ชดใช้เวรกรรมแก่ลูกชายบุญธรรมไปแล้ว   ก็ใช่ว่าพวกเขาจะสิ้นเวรหมดกรรมไป    เขายังต้องรับกรรมที่ทำไว้ในส่วนอื่นๆ  อีกต่อไป  เพราะสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน   เป็นทายาทแห่งกรรม  มีกรรมเป็นกำเนิด   มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์   มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

         เรื่องกฎแห่งกรรมตามสนองนั้นเป็นเรื่องจริง   อดีตคนเราสร้างเหตุอันใดไว้   ในปัจจุบันย่อมได้รับผลตามนั้นอย่างแน่นอน   ไม่ว่ากรรมดีหรือกรรมชั่ว   เราต้องรับไว้เป็นมรดกและกรรมที่ก่อไว้ในปัจจุบัน   ก็เป็นเหตุที่จะส่งผลสืบเนื่องต่อไปยังอนาคต